Opracowała: dr inż. Teresa Rucińska

http://www.wykop.pl/ramka/159539/jezioro-asfaltowe

http://www.pg.gda.pl/chem/Dydaktyka/Analityczna/ProfK
aminski/11/Asfalty_drogowe.pdf

Asfalt jest używany jako materiał konserwujący,

izolacyjny i wiążący już od 5000 lat.



Babilończycy stosowali go do uszczelniania wanien i w

konstrukcjach drogowych.



Egipcjanie stosowali go do balsamowania zwłok.



W Egipcie, Syrii i Babilonie asfalt był stosowany jako

materiał wiążący (spoiwo) w budownictwie.

Przez średniowiecze asfalt był w ciągłym stosowaniu. Wtedy

źródłem asfaltu był asfalt naturalny - skała osadowa

organogeniczna zbudowana z substancji bitumicznych z

domieszkami kwarcu, minerałów ilastych, czasem kalcytu.

Jednym z największych pokładów asfaltu naturalnego były

złoża odkryte przez Kolumba w 1498 r na wyspie Trynidad

(jez. La Brea) podczas jego trzeciej wyprawy. Inne duże złoża

znajdują się na obszarze Morza Martwego, w Wenezueli

(jez. Bermudez) i w USA (stan UTAH).

Źródło:
http://www.wykop.pl/ramka/1595
39/jezioro-asfaltowe

CHARAKTERYSTYKA ASFALTÓW

Asfalt to lepiszcze organiczne wiążące dzięki zjawiskom

fizycznym:



adhezji (zjawisko wiązania się ze sobą powierzchniowych

warstw dwóch różnych ciał; przyleganie) i



kohezji (właściwość ciał polegająca na przeciwstawianiu

się rozdzielaniu ich na części; spójność).



Fakt ten odróżnia asfalt od spoiw mineralnych, w których

zasadniczą rolę przy wiązaniu odgrywają reakcje

chemiczne

.

Asfalt jest mieszaniną wielkocząsteczkowych

węglowodorów o różnej budowie i charakterze

chemicznym. Skomplikowana budowa chemiczna asfaltu

utrudnia poznanie jego struktury. Dużym ułatwieniem w

poznaniu budowy asfaltów było wyodrębnienie z nich

podstawowych grup o zbliżonych właściwościach, takich

jak:

•

oleje,

•

żywice,

•

asfalteny.

Grupy te różnią się przede wszystkim wielkością cząsteczek,

z których są zbudowane od niskocząsteczkowych olejów do

wysokocząsteczkowych asfaltenów.

•

Składniki olejowe stanowią gęste ciecze koloru jasno

brązowego, które nadają asfaltom plastyczność.

Zawartość olejów wynosi od 30% do 48% w asfaltach

ponaftowych o penetracji od 20 do 360. Oleje są

mieszaniną węglowodorów parafinowonaftenowych i

aromatycznych.

•

Żywice asfaltowe stanowią ciemnobrunatne plastyczne

masy. Procentowa zawartość żywic w asfaltach

ponaftowych wynosi od 30% do 40% niezależnie od

penetracji asfaltu i procesu utleniania. Żywice zwiększają

ciągliwość i plastyczność asfaltu.

•

Asfalteny stanowią twarde nietopliwe substancje.

Procentowa zawartość asfaltenów w asfaltach

ponaftowych wynosi od około 6% do 30%, zależnie od

rodzaju ropy i sposobu przeróbki.

Asfalty zawierające większe ilości asfaltenów są:

•

twarde,

•

mało ciągliwe,

•

trudniej rozpuszczalne.

Struktura asfaltu zależy między innymi od:

•

ilościowego stosunku olejów do asfaltenów,

•

składu chemicznego olejów,

•

ilości żywic i asfaltenów.

Współcześnie asfalty otrzymuje się praktycznie z

przerobu ropy naftowej (zwane ponaftowymi). Głównym

surowcem do produkcji asfaltów są bardzo ciężkie frakcje

ropy uzyskiwane po dwóch destylacjach ropy.

Asfalt jest także pozyskiwany ze złóż naturalnych.

Asfalt otrzymywany w wyniku przerobu ropy naftowej

Własności asfaltu ponaftowego:



otrzymuje się go z ropy naftowej;



topi się w temperaturze powyżej 50

ο

C;



o jego jakości decyduje temperatura mięknienia,

ciągliwość, stopień penetracji, łamliwość.



asfalt jest stosowany do budowy nawierzchni dróg, do

produkcji papy, lakierów (bitumicznych) oraz jako materiał

izolacyjny.

Własności asfaltu naturalnego:



asfalt naturalny, osadowa skała organiczna, zawierająca

jako domieszki:



kwarc,



materiały ilaste,



czasem kalcyt;

Odznacza się:



dużą kruchością,



jest czarny lub brunatny, o szklistym połysku i

temperaturze topnienia 50÷60

ο

C.



powstaje w wyniku wietrzenia ropy naftowej

(utrata składników lotnych, częściowe utlenianie

pozostałych składników).



wypełnia wolne przestrzenie w wapieniach,

piaskowcach, marglach.



Stopień penetracji asfaltu to pomiar konsystencji asfaltu

w warunkach normowych.

Miarą penetracji jest głębokość zanurzenia znormalizowanej

igły w badany asfalt, w określonym czasie i przy określonym

obciążeniu.

Źródło:
http://www.pg.gda.pl/chem/Dydaktyka/Analityczna/
ProfKaminski/11/Asfalty_drogowe.pdf



Temperatura mięknienia określa nam temperaturę,

powyżej której asfalt w mieszance mineralno-asfaltowej

przechodzi ze stanu lepkosprężystego w stan lepki.

Nawierzchnia drogowa staje się podatna

na

odkształcenia.

Źródło:

http://www.tusnovics.pl/aparatura.php



Temperatura łamliwości określa najniższą temperaturę,

poniżej której asfalt w mieszance mineralno-asfaltowej

staje się kruchy.

Nawierzchnia drogowa staje się
podatna na spękania.

Przedział

pomiędzy temperaturą łamliwości a
temperaturą mięknienia możemy
określić jako zakres w którym asfalt
zachowuje cechy ciała
lepkosprężystego.

Źródło:
http://www.pg.gda.pl/chem/Dydaktyka/Analityczna/ProfKaminski/11/Asfalty_drogowe.pdf



Nawrót sprężysty

Badanie asfaltów
modyfikowanych

Właściwości sprężyste
lepiszczy określa się na
podstawie nawrotu
sprężystego.
Ocena sprężystości
asfaltu polega na
oznaczeniu
procentowego nawrotu
sprężystego próbki
materiału badanej w
temperaturze 25

°C

ASFALTY DROGOWE

Podstawą klasyfikacji asfaltów drogowych w Polsce i innych

krajach europejskich jest penetracja tj. miara konsystencji

asfaltu, określana w temperaturze 25

o

C.

W przypadku krajów UE a teraz także Polski (wprowadzenie

normy PN-EN 12591:2002), mówi się dokładnie o klasyfikacji

wg przedziałów penetracji.

OZNACZENIA ASFALTÓW DROGOWYCH

Rodzaj asfaltu

20/30 35/50 50/70 70/100 100/150 160/220 250/330

A

SFALTY

DROGOWE

MODYFIKOWANE

Praktycznie równolegle z pierwszymi próbami wykonania

nawierzchni asfaltowych od początku XIX w. próbowano

modyfikować lepiszcza asfaltowe i smołowe.

Jako modyfikatorów używano:

•

siarkę,

•

kauczuk naturalny,

•

gumę,

•

polimery,

•

kauczuki syntetyczne.

Rozwój syntezy chemicznej w XX w. umożliwił zastosowanie

na szerszą skalę polimerów i kauczuku syntetycznego

do modyfikacji asfaltów drogowych.

Najczęściej stosowanym polimerem jest: kopolimer blokowy

styren-butadien-styren (SBS), powodujacy wzrost

temperatury mięknienia asfaltu wyjściowego.

W zależności od rodzaju asfaltu oraz rodzaju SBS-u asfalt o

T

PiK

= 37

o

C po wbudowaniu 4% SBS-u osiąga temperaturę

T

PiK

około 65

o

C.

Zwiększenie zawartości SBS-u podnosi temperaturę

mięknienia.

Powyżej 10% SBS-u praktycznie nie można oznaczyć

temperatury mięknienia asfaltu – przyczyną jest T

PiK



90

o

C oraz rozpadanie się sieci SBS-u

Praktycznie w drogownictwie stosowane są dwa rodzaje

asfaltów modyfikowanych SBS-em:



średniomodyfikowany o zawartości 4%,



wysokomodyfikowany o zawartości ok. 8%.

Struktura przestrzenna SBS-u w asfalcie

OZNACZENIA POLIMEROASFALTÓW

WG PN-EN 14023

Schemat oznaczenia –

PMB X/Y- Z

gdzie:

X- dolna granica penetracji w 25 st.C wg PN-EN 1426 [0,1mm]

Y- górna granica penetracji w 25 st.C wg PN-EN 1426 [0,1mm]

Z-

dolna granica temperatury mięknienia met. „PiK” wg PN-

EN 1427 [st.C]

PMB – polymer modified bitumen – asfalt modyfikowany

polimerami

ASFALTY PRZEMYSŁOWE

Asfalt przemysłowy izolacyjny jest otrzymywany z

pozostałości destylacyjnej z zachowawczej przeróbki ropy

naftowej.

O

ZNACZENIA

ASFALTÓW

PRZEMYSŁOWYCH

PS 85/25, PS 105/1 5, PS 95/35, PS 40/17 5.

Pierwsza liczba oznacza średnią temperaturę

mięknienia, druga średnią wartość penetracji w

temperaturze 25

o

C.

Asfalt przemysłowy izolacyjny PS 40/175 stosowany

jest głównie w przemyśle materiałów budowlanych, jako:



masy powłokowe i impregnacyjne do produkcji papy i

innych materiałów izolacyjnych,



materiał bazowy do produkcji lepików, kitów i innych

materiałów wiążąco-uszczelniających



materiał izolacyjny do pokrywania rurociągów.

Asfalt przemysłowy izolacyjny PS 85/25 stosowany

jest głównie w przemyśle materiałów budowlanych, jako:



masy powłokowe i impregnacyjne do produkcji papy i

innych materiałów izolacyjnych,



materiał bazowy do produkcji lepików, kitów i innych

materiałów wiążąco-uszczelniających



materiał izolacyjny do pokrywania rurociągów,



w przemyśle elektroenergetycznym jako zalewy

kablowe.

Asfalt przemysłowy izolacyjny PS 95/35 stosowany

jest do produkcji różnego rodzaju materiałów

izolacyjnych a w szczególności do produkcji pap na

wkładkach nie tekturowych o pogrubionej warstwie

masy asfaltowej, które charakteryzują się polepszonymi

własnościami eksploatacyjnymi.

Asfalt przemysłowy izolacyjny PS 105/15 stosowany

jest:



głównie w przemyśle hutniczym, jako masa izolacyjna

do pokrywania rurociągów,



Jako materiał bazowy do produkcji lepików i kitów oraz

innych materiałów wiążąco-uszczelniających,



do produkcji różnego rodzaju materiałów izolacyjnych.

WYROBY NA BAZIE ASFALTÓW



Masy bitumiczne:



roztwory asfaltowe - służą głównie do

gruntowania podłoża przed nałożeniem właściwej

masy izolacyjnej lub do sklejania papy. Niektóre

nadają się też do wykonywania samodzielnych

powłok izolacyjnych. Zawierają rozpuszczalniki i

są łatwo palne;



Masy bitumiczne:



emulsje asfaltowe - są to zawiesiny cząstek

asfaltu w wodzie. Jest ich kilka rodzajów:



anionowe,



kationowe,



lateksowe.

emulsje asfaltowe anionowe - mają długi czas wiązania i
można je stosować tylko przy dobrej pogodzie, mogą być
używane do mocowania styropianu;

emulsje asfaltowe kationowe - szybkowiążące i odporne
na niską temperaturę, ale w trakcie wiązania wykazujące
duży skurcz;

emulsje asfaltowe lateksowe - o długim czasie wiązania i
dużej odporności na wodę, kwasy i ługi, tworzące warstwę
trwale elastyczną; nie niszczą styropianu, więc mogą być
użyte do jego przyklejania; mogą być stosowane wewnątrz
i na zewnątrz, można je nanosić na suche i lekko wilgotne
podłoże.



masy asfaltowo-żywiczne, asfaltowo-gumowe, asfaltowo-

kauczukowe, asfaltowo-polimerowe, asfaltowo-

aluminiowe - nadają się do wykonywania izolacji

przeciwwilgociowych, a po nałożeniu więcej niż 3-5 warstw

także do cięższych izolacji przeciwwodnych.

Niektóre z nich mogą być fabrycznie zmieszane z włóknami,

które wzmacniają powłokę izolacyjną.

Masy bitumiczne mogą być jedno- lub dwuskładnikowe.

Część z nich ma w swoim składzie rozpuszczalniki, a część

jest ich pozbawiona.



lepiki asfaltowe - są mieszanką asfaltów, wypełniaczy i

substancji uplastyczniających. Najczęściej nanoszone są na

zimno, lecz w sklepach i składach spotkać można jeszcze

takie, które są gotowe do nakładania dopiero po podgrzaniu.

Lepiki można stosować jako samodzielną izolację

przeciwwilgociową.

Używane są również do klejenia papy i wypełniania

nieszczelności w powłokach izolacyjnych.



PAPY

Budowa papy na przykładzie papy termozgrzewalnej

Źródło: http://www.izolacja-jarocin.pl

Budowa papy



osnowa (nośnik) - jest to warstwa nośna pokrycia i

decyduje o jego właściwościach.

Zespolona z materiałem bitumicznym, zapobiega:



zmianom kształtu pokrycia pod wpływem

temperatury i wilgoci.



Zapewnia

odporność

mechaniczną,

umożliwiającą długą eksploatację pokrycia,



przeciwdziała rozerwaniu papy podczas

układania, ruchów podłoża oraz przez

chodzących po dachu ludzi.

Osnowa musi być nienasiąkliwa i odporna na

butwienie. Wyróżniamy osnowy:



tkanina poliestrowa,



tkanina z włókien szklanych,



tkanina w 50% poliester i 50% włóko szklane,



tektura budowlana,



tkaniny techniczne z włókien roślinnych (juta,

bawełna, konopie,len itp.).

Tektura wykorzystywana jest tylko w papach

tradycyjnych, ze względu na łatwo palność. Szybko także

wchłania wilgoć, czego skutkiem jest pęcznienie

materiału, papa nie przylega do podłoża, jest

nieszczelna, szybko się niszczy i jest mało estetyczna.

Źródło: http://www.e-dach.pl



masa bitumiczna – stanowi izolację

przeciwwilgociową - im grubsza warstwa, tym

szczelniejsza papa. Na rynku uznanie zdobyły sobie

zwłaszcza te papy termozgrzewalne, które w swoim

składzie zawierają bitumy modyfikowane APP i SBS.

Modyfikacja bitumu polega na dodaniu do asfaltu

odpowiedniego polimeru. Papy mogą mieć bitum

modyfikowany jednostronnie (SBS, APP) lub

obustronnie (APP/APP, SBS/SBS, SBS/APP).



posypka mineralna - chroni papę przed

promieniowaniem słonecznym, wiatrem,

deszczem, wahaniami temperatury i

rozmiękczaniem.

Decyduje o estetyce pokrycia. W papach

podkładowych posypka jest drobnoziarnista,

nawierzchniowych - gruboziarnista.

Najczęściej stosowane posypki to:



piasek kwarcowy,



naturalny lub barwiony łupek chlorytowo-

serycytowy,



ceramizowany granulat bazaltowy.

Mają różne kolory - standardowy to szary, zielony,

czerwony, brązowy i czarny.

Źródło: http://www.sime.pl

Papy modyfikowane APP mają dużą odporność na

wysoką temperaturę (do 150

o

C), jednak stają się dosyć

sztywne w temperaturze poniżej 0

o

C, co utrudnia ich

układanie w okresie jesienno-zimowym. Natomiast

papy polimerowe modyfikowane SBS spełniające

wszystkie istotne wymagania, jakie stawia się

materiałom pokryciowym (odporność na temperaturę od

-40 do 120

o

C; odporność na starzenie). Umożliwia to

wykonywanie pokryć dachowych prawie przez cały rok.

W zależności od:



rodzaju osnowy,



sposobu wykonania warstwy wierzchniej



lub metody modyfikacji asfaltu,

papy mogą mieć różne przeznaczenie.

Wyróżniamy:

•

papy izolacyjne (I) - grube, mocne i odporne na

rozdarcie, dlatego wykorzystuje się je głównie do

wykonywania izolacji przeciwwodnych fundamentów

i ścian piwnicznych oraz podłóg, stropów i tarasów

;

•

papy podkładowe (P) - cieńsze od pap

izolacyjnych, a ich osnowy mają mniejszą

gramaturę. Stosowane są jako niezbędne warstwy

podkładowe pod papę wierzchniego krycia lub pod

dachówki bitumiczne, rzadziej pod blachodachówki,

dachówki ceramiczne i cementowe. Używa się ich

również do wykonywania izolacji

przeciwwilgociowych w fundamentach;

•

papy wierzchniego krycia (W) - stosowane jako

pokrycie dachowe. Mają mocne osnowy o dużej

gramaturze. Ich warstwa wierzchnia pokryta jest

posypką z łupka, bazaltu lub grysu ceramicznego.

Ma ona zabezpieczyć papę przed szkodliwym

działaniem promieni UV i nagrzewaniem;

•

papy wentylacyjne - używa się ich jako dodatkową warstwę,

gdy podłoże musi być wentylowane.

Dzięki zastosowaniu papy perforowanej z gruboziarnistym
podkładem wilgotne powietrze wędruje pod warstwą pokrycia do
najwyższych punktów stropodachu i odprowadzane jest przez
ustawione tam wywietrzniki.

Rys. Stropodach odpowietrzany za pomocą papy perforowanej

Papy takie służą wyrównaniu ciśnienia pod warstwami

papy i zapobiegają powstawaniu pęcherzy na pokryciu

dachowym. Ich osnową jest welon szklany. Cechą

charakterystyczną takich pap są wycięte w nich otwory

średnicy 4 cm, które stanowią około 15% powierzchni.

Czasami zamiast otworów papy wentylacyjne mają

podłużne kanaliki odprowadzające wodę. Wierzchnią

warstwę tych pap stanowi posypka, spód pokryty jest folią.

Źródło: http://izolacje.com.pl

•

papy paroszczelne - są to dachowe papy podkładowe,

których spód powleczony jest folią aluminiową. Jest warstwą

chroniącą stropodach przed nadmierną dyfuzją pary wodnej

pochodzącej z kondygnacji znajdującej się pod stropodachem.

Chroni nasiąkliwy materiał termoizolacyjny przed

zawilgoceniem. Konieczność stosowania izolacji paroszczelnej

i jej rodzaj są zależne od poziomu ciśnienia cząstkowego pary

wodnej wewnątrz pomieszczeń poniżej stropodachu,

szczelności warstwy nośnej, rodzaju materiału

termoizolacyjnego oraz rodzaju stropodachu.

Stosowanie paroizolacji o dużym oporze dyfuzyjnym

jest konieczne w stropodachach pełnych. Wyjątkiem

może być sytuacja, gdy istnieje obawa uwięzienia

wilgoci technologicznej w przestrzeni ograniczonej

dwiema warstwami o dużym oporze dyfuzyjnym. Należy

wówczas rozważyć rezygnację z zastosowania izolacji

paroszczelnej. Decyzja zależy od wyników obliczeń

cieplno-wilgotnościowych.

Główne parametry, rozróżniające rodzaje

pap, to:

• grubość [mm]; zależy od ilości asfaltu i

posypki

• wytrzymałość mechaniczna (siła zrywająca

[N/50mm] i wydłużenie przy zerwaniu [%]);

zależy od wkładki nośnej.

• giętkość w niskich temperaturach [°C];

• odporność na spływanie [°C];

Siła zrywająca i wydłużenie papy zbudowanej na:

• włókninie poliestrowej

- siła ok. 600-1000 N/50mm,

wydłużenie ok. 40-60%;

• tkaninie szklanej

- siła ok. 1200-1800 N/50mm,

wydłużenie ok. 5-10%;

• welonie szklanym

– siła ok. 300-600 N/50mm,

wydłużenie ok. 2-5%;

• tekturze

- siła ok. 400-800 N/50mm, wydłużenie ok. 5-15%;

*Uwaga: wartości siły i wydłużenia podano na podstawie informacji

handlowych (dostępnych na stronach producentów).

Giętkość - zależy od ilości modyfikatora. Typowe wartości to:

• papy niemodyfikowane

: 0 °C;

• modyfikowane SBS

: od -5 °C do -25 °C (zależnie od stopnia

modyfikacji);

• modyfikowane APP

: od 0 °C do -15 °C (zależnie od stopnia

modyfikacji);

Parametr ten świadczy jedynie o stopniu modyfikacji, nie jest

tożsamy z temperaturą układania ani temperaturą użytkowania.

Spływanie - zależy od ilości modyfikatora i grubości. Typowe

wartości to:

• papy niemodyfikowane

: 70 °C;

• modyfikowane SBS

: od +80 °C do +100 °C (zależnie od

stopnia modyfikacji);

• modyfikowane APP:

od +100 °C do +140 °C (zależnie od

stopnia modyfikacji);

Istotnym parametrem papy jest jej gramatura:

• Papy izolacyjne - I/333, I/400 oraz I/500

• Papy podkładowe - P/333/1100, P/400/1200,

P/400/1400, P/400/1600, P/500/1300, P/500/1500 oraz

P/500/1700.

• Papy wierzchniego krycia - W/400/1200, W/400/1400,

W/400/1600, W/500/1300, W/500/1500 oraz W/500/1700.

Gramatura papy określa ciężar użytej osnowy oraz zawartość

asfaltu na 1

m² wyrobu. Im wyższa gramatura, tym papa

charakteryzuje się wyższą wytrzymałością mechaniczną

(osnowa) oraz wyższą odpornością na działanie wody.



B

ITUMICZNE

POKRYCIA

DACHOWE

• Dachówki bitumiczne

- są odmianą pap

bitumicznych przyciętych w pasma o

różnych kształtach

Źródło: http://www.columen.pl

• Bitumiczne płyty faliste

- nasycone

bitumem włókna celulozowe

Źródło: http://www.onduline.com.pl

• Powłoki bezspoinowe - są to płynne, chemoutwardzalne

masy

o różnym składzie, które rozprowadza się na zimno na

całej powierzchni dachu.

WARIANTY POWŁOK BEZSPOINOWYCH SUPRABIT
WARIANT I
Zastosowanie: konserwacja pokrycia papowego

Źródło: http://www.suprabit.pl

Powłoki bezspoinowe

WARIANT II
Zastosowanie: konserwacja i renowacja
pokrycia papowego

WARIANT III
Zastosowanie: konserwacja i renowacja
pokrycia papowego, pokrycia z blachy,
izolacja fundamentów (bez posypki)

Źródło: http://www.suprabit.pl/oferta

Powłoki bezspoinowe

WARIANT IV
Zastosowanie: renowacja pokrycia
papowego, nowe pokrycie na podłożu
betonowym, izolacja pozioma (bez posypki)

WARIANT V
Zastosowanie: nowe
pokrycie na warstwie
termoizolacyjnej - styropian

Źródło: http://www.suprabit.pl/oferta

Hydroizolacje stosowane są w tych częściach budynków,

które narażone są na bezpośrednie działanie wody opadowej

lub wód gruntowych. Izolacje podzielić możemy na

przeciwwilgociowe i przeciwwodne.



Izolacje przeciwwilgociowe typu lekkiego służą do

zabezpieczenia przegród budowlanych przed działaniem

wody kondensacyjnej w gruncie lub przed parą wodną.

Źródło: http://www.e-izolacje.pl/a/7347,folie-paroizolacyjne



Izolacje przeciwwodne typu średniego to izolacje chroniące

przed bezpośrednim działaniem wody opadowej, lub wody

pojawiającej się sporadycznie, a będącej w kontakcie z

przegrodą budowlaną (ścianą, stropem, stropodachem,

dachem budynku).

Źródło: http://www.solbet.pl/roboty_ziemne_i_fundamentowe.php



Izolacje przeciwwodne typu

ciężkiego to izolacje chroniące

przed działaniem wody

działającej pod ciśnieniem

hydrostatycznym (wody

naporowej) - przede wszystkim

wody gruntowej a także wody

w basenach kąpielowych lub

przeciwpożarowych.

Schemat izolacji wanny wewnętrznej

(przykład)

1.Konstrukcja budynku

2.Płyta betonowa

3.Przepona izolacyjna LEMBIT SUPER

P-PYE200 S40 SBS

5.Murowana ścianka dociskowa

Źródło: http://www.lemar.poznan.pl/rozwiazania-
systemowe/files/rozwiazania_systemowe/Izolacje_ciezkie.pdf

Ze względu na ułożenie i spełniane funkcje izolacje dzielimy

na:

•

poziome,

•

pionowe,

•

płaszczowe (usytuowane pod kątem większym od 0 stopni, a

mniejszym od 90 stopni względem poziomu).

Ze względu na pochodzenie surowca hydroizolacje dzielimy na:

•

bitumiczne,

•

z tworzyw sztucznych.

W zależności od budowy geologicznej podłoża i

warunków hydrogeologicznych możemy mieć do

czynienia z:

•

wilgocią gruntową, którą stanowi woda powierzchniowa

przesiąkająca w głąb poprzez grunty piaszczyste. Wilgoć

taka stanowi niewielkie obciążenie i zabezpieczeniem

przed nią jest izolacja przeciwwilgociowa;

•

wodą statyczną, która nie wywołuje parcia hydrostatycznego

na ściany, a pochodzi z gruntów słabo przepuszczalnych i

lokalnych tymczasowych zastoisk wody. W takim przypadku

należy zrobić izolację przeciwwilgociową ścian oraz drenaż

opaskowy, obsypując budynek zasypką filtracyjną z grubego

piasku i żwiru;

•

wodą napierającą wywołującą parcie hydrostatyczne, którego

przyczyną jest obecność wysokiej wody gruntowej. W takim

przypadku niezbędny jest drenaż oraz izolacja przeciwwodna,

której układ uzależniony jest od wielkości ciśnienia

hydrostatycznego.

Wyroby hydroizolacyjne

Wyroby hydroizolacyjne można podzielić na dwie podstawowe

grupy:

•

wyroby rolowe - papy asfaltowe lub smołowe, folie z tworzyw

sztucznych,

•

powłokowe (wyroby wykonywane na mokro) - lepiki i emulsje

modyfikowane oraz wodoszczelne zaprawy mineralne.

Przykłady wyrobów hydroizolacyjnych na bazie bitumów

•

papa podkładowa i izolacyjna, np.:



termozgrzewalne papy polimerowo-asfaltowe podkładowe

(

POLBIT

,

ZDUNBIT

);



papa asfaltowa na welonie z włókien szklanych o

gramaturze np.: P 100/1200;



papa asfaltowa zgrzewalna podkładowa na osnowie

zdwojonej przeszywanej :

PZ

/3000 -

MATIZOL

;



papa obustronnie piaskowana na osnowie z tkaniny

poliestrowej:

SICORAL

PF

2700;



papa podkładowa elastomerowo-bitumiczna wzmocniona

włókniną szklaną (

AWAPLAST

US

4);



membrana bitumiczna modyfikowana żywicą APP (bituline

H.P.);



membrana spodnia termozgrzewalna -

BITULINE

GLASS

,



R

ESIDEK

- pokrycie dachowe modyfikowane APP

(wzmocnienie zewnętrznej warstwy włóknami szklanymi);

•

roztwory asfaltowe do gruntowania:



ABIZOL

R

,

ASFALTINA

,

BITIZOL

R

,



emulsje asfaltowe anionowe i kationowe;



lepiki asfaltowe (bez wypełniaczy lub z wypełniaczami) na

gorąco;



lepiki asfaltowe na zimno (

BITIZOL

P

,

D

,

G

,;

ABIZOL

D

,

G

,;

AZBETOL

);



lepiki smołowe;



masy konserwacyjne smołowe -

TEREX

,

BIPOST

;



kity i masy zalewowe,;



kity asfaltowe -

BITIZOL

KF

,

SB

,

ABIZOL

KF

•

proszek hydrofobowy - pyły mineralne zhydrofobizowane

substancjami bitumicznymi

Rys. Izolacja wodochronna SUPERFLEX: nakładanie warstwy gruntującej,
uszczelnianie przejścia rury przez mur, nakładanie masy uszczelniającej

SUPERFLEX

Przykłady wyrobów hydroizolacyjnych na na bazie tworzyw

sztucznych:



folie z miękkiego

PCV

(Izofol, Bifol),



folie poliizobutylenowe (oppanolowe),



folie polipropylenowe,



folie politereftalowe,



folie polietylenowe (polietylen wzmocniony siatką

polipropylenową lub z włókna szklanego),



EPDM

(elastomer usieciowany) - membrana modyfikowana

APP

(ataktyczny polipropylen).

Samoprzylepna folia płaska



Membrany z kauczuku syntetycznego EPDM są

jednowarstwowe i mogą być przyklejane do oczyszczonych

ścian lub mocowane do nich mechanicznie.



Folie płaskie z PCV lub polietylenu należy układać

dwuwarstwowo, przyklejając klejem lub lepikiem zalecanym

przez producenta folii.

Rys. Folia DELTA do izolacji pionowej - sposób mocowania: podkładka pod kołek
rozporowy, kołek rozporowy, obróbka górnej krawędzi, połączenie sąsiednich pasm



Folie tłoczone, drenażowe z polietylenu dużej gęstości

HDPE - ich budowa - przetłoczenia w kształcie stożków

Rys. Folia do izolacji poziomej



żywice poliestrowe lub epoksydowe ( mogą być

wzmacniane tkaniną szklaną),



proszek hydrofobowy, żywice silikonowe