11

Etap 6. Zlecenie dodatkowe

1.

Opracowanie procesu technologicznego zlecenia dodatkowego.

1.1. Ustalenie prawidłowej kolejności operacji.
1.2. Obliczenie programu produkcji części dla zlecenia dodatkowego (należy obliczyć program
produkcji jak w pierwszej części projektu, przyjmując za poziom braków 4% i zaokrąglić w górę
do najbliższej liczby całkowitej podzielnej przez 4).
1.3. Wskazanie obrabiarek, umożliwiających wykonanie poszczególnych operacji zlecenia.
1.4. Wyznaczenie czasów operacji technologicznych zlecenia dodatkowego: czasów
jednostkowych, przygotowawczo-zakończeniowych i normy czasu wykonania operacji
technologicznych (czasy te i normę czasu pracy należy wyliczyć dla każdej możliwości określonej
w punkcie wcześniej. Jako liczbę wyrobów w normie czasu pracy uwzględnić zaokrąglony
program produkcji części).
2.

Ekonomika procesu technologicznego.

2.1. Dokonanie obliczeń dla każdego wariantu wykonania operacji na obrabiarce:

•

kosztu przygotowania stanowisk produkcyjnych,

•

kosztu obróbki operacji technologicznych.

2.3. Wybranie procesu technologicznego o najniższym koszcie technologicznym obróbki
(kryterium najniższego kosztu technologicznego) – w praktyce będzie to dobór operacji z tablicy
wariantów, których suma k

tpz

+n

obr

*k

ob

jest najniższa.

2.4. Obliczenie kosztu technologicznego wykonania zlecenia – opracowanie karty kalkulacji
kosztów technologicznych zlecenia.
3.

Utworzenie harmonogramu operacyjnego dla zlecenia dodatkowego (naniesienie zlecenia
dodatkowego na wykonany w pierwszej części projektu harmonogram).

3.1. Utworzenie 2 wariantów (2 osobne pliki) harmonogramu:

•

wariant I – o najniższym koszce technologicznym obróbki

W tym przypadku program produkcji zaokrąglony do najbliższej liczby podzielnej przez 4 należy
podzielić na 4 partie transportowe i nanieść na harmonogram, ale w taki sposób, aby każda
operacja dla wszystkich 4 partii transportowych była wykonywana na tej samej obrabiarce i bez
przerwy na inną operację lub inne zlecenie (4 partie wykonywane „pod rząd”).

•

wariant II – o najkrótszym czasie wykonania

W tym przypadku program produkcji zaokrąglony do najbliższej liczby podzielnej przez 4 należy
również podzielić na 4 partie transportowe, ale nanieść na harmonogram w taki sposób, aby
zlecenie dodatkowe wykonać jak najszybciej (dozwolone jest dowolne przenoszenie partii
transportowych między nieobciążonymi akurat stanowiskami – proszę pamiętać o t

pz

-ach).

3.2. Podanie dla wariantu I: rzeczywistego czasu wykonania zlecenia (od końca t

pz

pierwszej

operacji zlecenia dodatkowego do końca ostatniej operacji zlecenia dodatkowego) i terminu
realizacji zlecenia (tzn. daty ukończenia zlecenia – np. 5 dzień, godzina 8

20

).

3.3. Podanie dla wariantu II: rzeczywistego czasu wykonania zlecenia i terminu realizacji zlecenia
; oraz wykonanie kart kalkulacji kosztu technologicznego. Będą to 4 karty kalkulacji (dla każdej
partii transportowej, bo będą one najprawdopodobniej przebiegać na różnych obrabiarkach).
Całkowity koszt technologiczny będzie sumą kosztów technologicznych wszystkich partii. Kiedy
t

pz

, którejś z partii równy jest zero, to w karcie kalkulacji kosztu technologicznego wstawić 0.

3.4. Wnioski dotyczące porównania obu wariantów.
3.5. Obliczenie współczynnika wydłużenia cyklu dla wariantu I wykonania zlecenia dodatkowego
( przyjąć τ

mo

= 0 i n – zaokrąglony program produkcji).

3.6. Wykonanie struktur systemu wytwarzania dla obu wariantów (w wariancie I będą to 2
struktury systemu wytwarzania, a w wariancie 2 mogą być ich być nawet 4).
3.7. Wnioski końcowe z całego projektu.