Czekam…

str.-196

Czekam – może nadejdzie. Wsłuchuję się w ciszę.

Kiedy już życie wszelkie we śnie pogrążone.

Kiedy osamotniony w tęsknocie mej tonę.

Czekam, może nadejdziesz. Może Cię usłyszę.

Niepokój serca mego wspomnienia kołysze.

Które stają przed oczy blaskiem ozłocone.

Budząc w duszy uczucie skrycie wypieszczone.

Czekam, może nadejdziesz. Wsłuchując się w ciszę.

Słyszę kroki pośpieszne, słyszę serca tętna…

Już do drzwi ktoś podchodzi… stanął… poszedł dalej.

I znów idzie zaduma tak cicha, tak smętna.

I znów się toczy wolno po wspomnień mych fali.

Jako cienie zjaw sennych i jako mgła mętna…

Czekam – może nadejdziesz… Me serce się żali.

6-7-1947r.