Kolejne kroki przy opracowaniu sieci szczegółowej (metoda statyczna+poligon)

1.

Przygotowanie danych wyjściowych



Pliki RINEX z nowowyznaczanych punktów (4) sieci szczegółowej,



pliki RINEX z trzech punktów ASG-EUPOS (jako punktów nawiązania) obejmujące cały czas trwania
obserwacji na nowowyznaczanych punktach.



Pliki nawigacyjne wraz z plikami obserwacyjnymi.



Obserwacje klasyczne (obserwację kątów horyzontalnych i zenitalnych oraz odległości)

2.

Założenie projektu

3.

Wgranie danych obserwacyjnych GPS – Import/Receiver Raw Data (pamiętamy o wyborze
właściwego pliku anteny aby w obliczeniach uwzględnić lokalizację jej centrum fazowego)

4.

Obliczenie cięciw – Process/ Process GPS Baselines

5.

Kontrola wyników cięciw (typ rozwiązania, ratio, RMS, mx,my,mz) – zakładka Baselines pod
rysunkiem

6.

Sprawdzenie zamknięcia figur – Baselines / Perform Quality check (w przypadku uzyskania w
którymś z oczek niezamknięcia Loop Closure możemy zastanowić się nad wyłączeniem cięci lub
cięciwy. W tym elemencie najbardziej winne są te cięciwy których typ rozwiązania jest wskazywany
jako „float”. Zalecam ostrożność gdy zamknięcia są nieco większe niż dopuszczalne przy wyłączaniu
cięciw. Nie musi to oznaczać błędu grubego.

Jeśli wszystkie oczka zweryfikowano jako poprawne

7.

Wyrównanie swobodne – Adjustment / Free Adjustment

8.

Narzucenie warunków na niewiadome – punkty nawiązania – we właściwości punktów nawiązania
wpisujemy współrzędne BLH (z katalogu współrzędnych) w zdefiniowanym układzie ETRF (Assign)
oraz oznaczamy właściwość punktu jako Control Point – oznacza to narzucenie niezmienności
współrzędnych w wyrównaniu i zerowe ich błędy.

9.

Wyrównanie nawiązane – Biased Adjustment

10.

W raporcie wyrównania nawiązanego sprawdzamy uzyskane dokładności – m0, residua do
składowych wektorów, błędy współrzędnych

11.

Korygujemy wagi obserwacji GPS (mnożnik błędów statystycznych obserwacji czyli błędów
określenia składowych wektora) tak aby doprowadzić do m0 na poziomie około 1 – Adjustment /
Settings / Weighting

12.

Dogrywamy obserwacje klasyczne – plik geodimetr.txt – Import/ Other Survey Files/ Total Station /
Geodimetr Job file – ustawiając określone parametry dotyczące jednostek (metry, grady)

13.

Definicja układu współrzędnych płaskich (bo w nim jest możliwe wyrównanie nawiązane sieci
hybrydowej) – Project/System i wybór odpowiedniego układu ze zdefiniowanych wcześniej

14.

Narzucenie punktom nawiązania współrzędnych płaskich – Points / Properties / zakładka National /
Assign / Transfer to control

15.

Wyrównanie nawiązane całej sieci 3 klasy (hybrydowej) – 3D adjustment/national biased
adjustement

16.

W raporcie wyrównania nawiązanego sprawdzamy uzyskane dokładności – m0, residua do
składowych wektorów, błędy współrzędnych

17.

Korygujemy wagi obserwacji Total Station (mnożnik błędów statystycznych obserwacji czyli błędów
pomiaru kątów i długości) tak aby doprowadzić m0 w całe sieci hybrydowej do wartości około 1 –
Adjustment / Settings / Weighting

18.

Jeśli m0, residua (v) i błędy współrzędnych nas zadowalają zapisujemy raport końcowy.

Niwelacja satelitarna

Hasłem niwelacja satelitarna określamy wyznaczanie wysokości w państwowym systemie odniesień
przestrzennych metodami satelitarnymi. Dokładność tej metody umożliwia zakładanie osnów
szczegółowych i pomiary sytuacyjno-wysokościowe ale jest zbyt mało dokładna do celów zakładania osnów
wysokościowych.

Metodami satelitarnymi wyznaczamy współrzędne elipsoidalne





H w układzie ETRF2000. H w tym

zestawie oznacza wysokość elipsoidalną. Aby wyznaczyć wysokości normalne punktów osnowy
szczegółowej należy skorzystać z modelu quasi-geoidy zaleconym przez GUGiK – modelu Geoida2001 – do
wyznaczenia odstępów quasi-geoidy od elipsoidy (anomalii wysokości).

Na komputerze znajdujemy program Geoida (Program Files/Geoida). Po uruchomieniu wygląda to
następująco:

Tam należy wpisać jedynie współrzędne BL (fi, lambda) punktów w których chcemy obliczyć odstępy i po
wykonaniu obliczeń otrzymujemy wyniki:



N – to niepoprawnie oznaczona anomalia wysokości (odstęp quasi-geoidy od elipsoidy) –
prawidłowe oznaczenie to



(dzeta)



Ksi, eta – składowe odchyleń pionu w tym punkcie (nie wykorzystujemy w tym zadaniu)

Po wykorzystaniu znanej powszechnie zależności

H

norm

= H

geom(GPS)

-



Uzyskujemy wartości wysokości normalnych w punktach sieci szczegółowej w systemie Kronsztadt86.

Z zastosowaniem modelu spotkamy się ponownie w ćwiczeniu z niwelacji satelitarnej. Należy tam
porównać obliczone anomalie wysokości i odstępy geoidy od elipsoidy wyznaczające je na dwóch
wskazanych punktach osnowy wysokościowej. Obliczamy tam odstępy z zależności:



= H

geom(GPS)

- H

norm

N = H

geom(GPS)

– H

ort

Porównując otrzymane wartości z uzyskanymi z modelu. Proszę pamiętać o tym, że model
Geoida2001 realizuje nam powierzchnię quasi-geoidy. Procedura obliczenia anomalii wysokości
jest identyczna jak w poprzednim przypadku.