Przepływ kapitału i usług.

Dyrektywa z 18.XII.1962 - Postanawiała, iż państwa członkowskie będą udzielać niezbędnych zezwoleń dewizowych na zawarcie lub przeprowadzenie transakcji. Dyrektywa ta wyróżniła 4 kategorie przepływu:

• Bezwarunkowej liberalizacji (lista A i B);

• Warunkowej liberalizacji (lista C);

• Bez liberalizacji (lista D).

Lista A objęła następujące pozycje:

1. Inwestycje bezpośrednie- budowa nowych przedsiębiorstw od podstaw;

2. Likwidacja inwestycji bezpośrednich;

3. Inwestycje w nieruchomości;

4. Ruch kapitału o charakterze prywatnym;

5. Transfery oszczędności pracowników;

6. Transfery środków niezbędnych do wykonywania usług.

Do liberalizacji bezwarunkowej zobowiązano kraje członkowskie w zakresie listy B. Obejmowała ona obrót papierami wartościowymi.

Lista C dotyczyła warunkowej liberalizacji. Jeżeli przepływ kapitału powodował pewne utrudnienia kraje członkowskie mogły przywrócić ograniczenia dotyczące przepływu kapitału.

Lista C obejmowała:

1. Emisję i umieszczenie papierów wartościowych przedsiębiorstwa narodowego na rynku zagranicznym;

2. Udzielanie i zwrot kredytów związanych z transakcjami handlowymi.

Lista D obejmowała operacje bez liberalizacji:

1. Bony skarbowe;

2. Zaopatrzenie kont bieżących depozytów;

3. Inwestycje w obligacje bieżące.

Powiązania inwestycyjne kształtowały się głównie między RFN, Francją, Holandią i W. Brytanią. Obejmowały one przemysł maszynowy, surowcowy, chemiczny i spożywczy, a także handel i usługi oraz banki, towarzystwa ubezpieczeniowe. Pozbawione inwestycji były rolnictwo oraz transport.

Usługi.

Traktat Rzymski poświęca zaledwie 7 artykułów dotyczących usług. Określał trans-graniczną sprzedaż usług z danego terytorium, konsumpcję usług za granicę, obecności handlowej przedstawicielstwa zagranicznego na terytorium nabywcy usługi w przypadku usług bankowych lub i ubezpieczeniowych czy obecności pracowników.

Art. 59 stwierdzał, że ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług będą stopniowo znoszone w okresie przejściowym.

Art. 60 mówił, że osoba świadcząca usługi może w celu ich wykonania czasowo przebywać na terytorium kraju, dla którego usługi te są przeznaczone, na tych samych warunkach, na jakich kraj ten stosuje dla swoich obywateli.

Usługi- są to świadczenia wykonywane z reguły odpłatnie, o ile nie są uregulowane przez postanowienia dotyczące swobodnego przepływu kapitału, towarów i usług. Cechą wyróżniającą przepływ usług jest transfer wiedzy. Dla wykonania artykułów Traktatu Rzymskiego, dotyczących usług wydano dyrektywę o zniesieniu restrykcji wobec obywateli krajów wspólnoty odnośnie do ustanowienia i świadczenia usług.

Art.1 dyrektywy- obejmuje swoim zakresem obywateli wspólnoty, którzy chcą wykonywać, otrzymywać lub dostarczać usługi za granicą. Dyrektywa określała również prawo do przebywania na terytorium kraju członkowskiego, jeśli trans-graniczne świadczenie usług nie przekracza 3 miesięcy. Usługobiorcami mogli być także uczniowie. Byli oni traktowani na równi ze studentami zarówno szkół prywatnych jak i dziennych.

---